گذاشتن و گذشتن

با یه مشاور صحبت کردم

یک دوست قدیمی که دفتر مشاوره داره و کارشم عالیه

خیلی وقت بود فکر میکردم به این موضوع شاید چندین ماه... اتفاق امروز باعث شد دیگه تصمیمم رو عملی کنم

گفت خودتو قربانی نکن... گفت اصلا نمون تقصیر خودته...

انتخابش خیلی سخته.. اینکه فکر میکنی باید باشی و توقع دارن که باشی و کاراشونو انجام بدی در حالیکه قبول این راه یعنی پشت کردن به خودت و اهدافت و خواسته هات

آدمای بزرگ انگار بچگانه تر رفتار میکنن نسبت به بچه ها

انگار هیچ چاره ای جز گذاشتن و رفتن نیست..

هیچ وقت نذارید بچه هاتون اختلافاتتونو بفهمن چه برسه که بخواین ازشون تو این مسیر استفاده کنید... جای خالی رفتارهای بد یا نامهربانی و بی مسئولیتی همسرتونو با بچه هاتون پر نکنید!

اگر به هر دلیلی سختیهایی تو زندگی کشیدین ربطی به اونا نداره!

باور کنید که نباید بشن سنگ صبور شما... نمیتونن بار مسئولیت چندین ساله ی زندگی شمارو به دوش بکشن

هیچ کی به خواست و اراده ی خودش پا تو این دنیا نمیذاره...